Wskażesz miejsca najważniejszych bitew z udziałem Legionów Polskich. Ocenisz konsekwencje zaangażowania się Polaków po stronie Napoleona w latach 1797–1800. Sztandar 1 Legii Legionów Polskich we Włoszech. Źródło: Maciej Szczepańczyk, Wikimedia Commons, licencja: CC BY 3.0. Powstanie Legionów Polskich i ich walki we Włoszech Legiony Polskie Komisya Werbunkowa Legionow Pol piesn legionow polskich we wloszech Inne materiały, Księstwo Warszawskie, LEGIONY POLSKIE pol-romantyzm, Okoliczności powstania Mazurka Dąbrowskiego czyli Pieśni legionów polskich- Pieśń pow wid6 dod k pracy r i t1 legiony polskie we wloszech i Boje Legionów Polskich Walki na Podhalu 1916r Tekst źródłowy Pieśń Legionów Polskich we Włoszech leszcze Polska nie umarla. Kiedy myyjemy Co nam obca moc wydarla, Szabla odbijemy: Marsz, marse Dobrowski Do Polski ziemi wloski. Za Twoimi przewodem Zlaczem sie narodem. Praca z tekstem źródłowym a) Podaj, kto jest autorem Piesni Legionów Polskich we Wloszech, Pieśń Legionów Polskich we Włoszech — pierwotny tekst autorstwa Józefa Wybickiego powstał w Reggio nell'Emilia jako żołnierska piosenka śpiewana do popularnej melodii mazurka i po raz pierwszy został wykonany publicznie 20 lipca 1797 r. podczas uroczystości na cześć twórcy Legionów Polskich, gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Na podstawie tekstu Pieśni Legionów Polskich we Włoszech wyjaśnij, jak ówcześnie Polacy rozumieli patriotyzm. Pieśń Legionów Polsich we Włoszech Józefa Wybickiego jest oficjalnym hymnem państwowym Rzeczypospolitej Polskiej ( od 1927 roku ). Hymn narodowy zawsze wyraża określoną wizję patriotyzmu – miłość do ojczyzny. Po trzecim rozbiorze, Polska zniknęła z mapy Przeczytaj fragment Pieśni Legionów Polskich we Włoszech. Następnie wykonaj polecenia. Jeszcze Polska nie umarła, Kiedy my żyjemy. Co nam obca moc wydarła, Szablą odbijemy. Marsz, marsz Dąbrowski z ziemi włoski Do Polski. Za Twoim przewodem Złączem się z narodem. a) Podaj, kto jest autorem Pieśni Legionów Polskich we Włoszech. b) Ziemie zabrane to tereny dawnej Rzeczypospolitej, które Austriacy zajęli w czasie zaborów. c) W Galicji najważniejszym miastem- głównym ośrodkiem politycznym i kulturalnym- był Lwów d) Królestwo Polskie zajmowało tereny dawnego Księstwa Warszawskiego, pomniejszonego o Wielkopolskę i okręg krakowski. Sejm Rzeczpospolitej Polskiej rok 2022 ustanowił rokiem twórcy „Pieśni Legionów Polskich we Włoszech” Józefa Wybickiego – w związku z 225. rocznicą powstania „Mazurka Dąbrowskiego” oraz 95. rocznicą ustanowienia pieśni jako hymnu narodowego. W lipcu 1797 roku, gdy Józef Wybicki przybył do stacjonujących w Reggio Emilia we Włoszech legionów Józefa Henryka Pieśń Legionów Polskich we Włoszech - opracowanie. Józef Wybicki jest autorem Pieśni Legionów Polskich we Włoszech. Był pisarzem, politykiem i prawnikiem. Urodził się w 1747 roku niedaleko Kościerzyny. Szybko został wybrany na posła. W 1868 roku przystąpił do konfederacji barskiej. Po jej klęsce i pierwszym rozbiorze Polski के लिए बीपीएम कुंजी प्राप्त करें Poland - Mazurek Dąbrowskiego - Jeszcze Polska nie Zginęła Pieśń Legionów Polskich we Włoszech - Polish National Anthem ( Dąbrowski's Mazurka - Poland Is Not Yet Lost ) के द्वारा Glocal Orchestra. Musicstax पर डांसबिलिटी, एनर्जी, लिवनेस bUDILR. Ta lektura, podobnie jak tysiące innych, jest dostępna on-line na stronie Utwór opracowany został w ramach projektu Wolne Lektury przez fundację Nowoczesna Polska. JÓZEF WYBICKI Pieśń Legionów Polskich we Włoszech¹ Jeszcze Polska nie umarła, Kiedy my żyjemy², Co nam obca moc wydarła, Szablą odbijemy. Marsz, marsz, Dąbrowski³ Do Polski z ziemi włoski⁴ Za Twoim przewodem Złączem⁵ się z narodem. ¹Pieśń Legionów Polskich we Włoszech — pierwotny tekst autorstwa Józefa Wybickiego powstał w Reggio nell'Emilia jako żołnierska piosenka śpiewana do popularnej melodii mazurka i po raz pierwszy został wykonany publicznie  lipca  r. podczas uroczystości na cześć twórcy Legionów Polskich, gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Ogłoszony drukiem w Warszawie w  r. uległ modyfikacji: zmieniono kolejność strof (trzecia znalazła się w miejscu drugiej) oraz usunięto strofę czwartą i szóstą. Szczególnie wymowa stro czwartej, zaczynającej się od słów: „Niemiec, Moskal nie osiędzie (…)” byłaby nietaktem wobec przyszłego władcy tworzącego się właśnie Księstwa Warszawskiego, króla saskiego Fryderyka Augusta oraz posunięciem niedyplomatycznym w obliczu pertraktacji prowadzonych przez Napoleona z Aleksandrem I, uwieńczonych pokojem w Tylży w  r. (Wybicki doskonale znał kulisy ówczesnych działań politycznych, będąc w nie zaangażowany osobiście). Zmieniony tekst, po dalszych poprawkach ( w zakresie uwspółcześnienia form gramatycznych i pewnych zmianach leksykalnych) stał się podstawą dzisiejszej wersji hymnu narodowego; oficjalnie Pieśń Legionów Polskich we Włoszech stała się hymnem państwowym decyzją Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w  roku. ² eszcze Polsk nie ł kie e — wprowadzona tu została idea (rewolucyjna na przełomie XVIII i XIX w.) utożsamiająca ojczyznę z narodem, nie zaś z zajmowanym terytorium czy instytucjami państwowymi. Zwrócił na to uwagę Adam Mickiewicz w swoich wykładach w College de France ( kwietnia i  maja), wyrażając się z aprobatą o nowoczesnej, romantycznej koncepcji ojczyzny jako sumy wyobrażeń, stylu myślenia i sposobu odczuwania podzielanych przez pewną społeczność (naród). ³ owski n en k (–) — generał, uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, twórca Legionów Polskich we Włoszech, dowódca naczelny wojsk polskich w  r., generał jazdy armii Królestwa Polskiego w latach –. Początkowo służył w wojsku saskim i gwardii elektorskiej, dopiero w  r., na prośbę Stanisława Augusta zwolniony z powinności wobec Fryderyka II, przeszedł do wojska polskiego; nie będąc zorientowany w sytuacji polit. Polski, zanim przyłączył się do powstańców kościuszkowskich, złożył przysięgę na wierność konfederacji targowickiej, czego o mało nie przypłacił życiem: posądzony o zdradę, stanął przed sądem wojskowym i tylko zręczności Józefa Wybickiego jako prawnika i mówcy zawdzięczał ocalenie; zapoczątkowało to przyjaźń na całe życie. Przywołanie postaci Dąbrowskiego, obok Bonapartego, Czarnieckiego i Kościuszki, służy wpisaniu w tekst pieśni idei wodzowskiej. ⁴włoski — dziś popr. forma: włoskiej; jest to fonetyczny zapis daw. formy D. z tzw. e pochylonym: włoskiéj. ⁵zł cze — dziś popr. forma fleksyjna: złączymy; niekiedy używa się również daw. formy skróconej: złączym. Zwyczajowo przy publikacji oryginalnej wersji tekstu Wybickiego pozostawia się tę formę jako przykład daw. polszczyzny, uwspółcześniając wiele innych archaizmów znajdujących się w autografie, np. nieumarła : nie umarła (pisownia łączna i rozdzielna); iak : jak, iąwszy : jąwszy (pisownia joty); moskal : Moskal (pisownia małą i wielką literą). Polska, Polak, Ojczyzna, Naród Walka, Broń Przywódca, Naród Jak Czarnecki⁶ do Poznania Wracał się przez morze⁷ Dla ojczyzny ratowania Po szwedzkim rozbiorze. Marsz, marsz… itd. Ojczyzna, Przywódca, Naród, Polak, Polska, Walka, Zwycięstwo Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę⁸ Będziem Polakamy⁹, Dał nam przykład Bonaparte¹⁰, Jak zwyciężać mamy. Marsz, marsz… itd. ⁶ z necki — właśc. Czarniecki, Stefan (ok. –), żołnierz (karierę wojskową zaczynał w oddziałach lisowczyków), doświadczony dowódca, słynący z brawury, niestandardowych posunięć i osobistej odwagi, wielokrotnie ranny w walce; w  r. został oboźnym wielkim koronnym i kasztelanem kijowskim, w  r. starostą kowelskim, w  r. regimentarzem, następnie w  r. wojewodą ruskim, w  r. starostą tykocińskim, a w  r. wojewodą kijowskim; na łożu śmierci, w  r., otrzymał buławę hetmana polnego koronnego. Stronnik króla Jana Kazimierza, uznanie i sławę zyskał w czasie potopu szwedzkiego, prowadząc wojnę partyzancką przeciw wojskom Karola Gustawa; aktywnie uczestniczył w pacyfikacji powstania Chmielnickiego i późniejszych buntów kozackich; zginął z powodu ran odniesionych podczas walk w wojnie polsko-rosyjskiej. ⁷ o Pozn ni w c ł si zez o ze — nawiązanie do wydarzeń z czasów potopu szwedzkiego; w grudniu  r. Stefan Czarniecki wyprawił się na czele wojsk polskich do Danii, by wesprzeć ją w walce z siłami Karola Gustawa; udało mu się odbić wyspę Als, ważny punkt strategiczny, dzięki brawurowej przeprawie przez cieśninę o tej samej nazwie, oddzielającą wyspę od lądu stałego. Dzięki przywołaniu tego epizodu postać Czarnieckiego zostaje tu ukształtowana jako wzorzec wodza niewahającego się podejmować odważne decyzje i realizować swoje posunięcia z powodzeniem. ⁸P ze ie Wisł ze ie W w óci si zez o ze — konkretny militarny plan wpisany w pieśń zakładał wkroczenie Legionów Polskich Dąbrowskiego na tereny Polski od południa, od Galicji, po wydostaniu się z Włoch przez Morze Adriatyckie i przemarszu przez Austrię. ⁹Pol k — jest to być może regionalizm (autor pochodził z Pomorza, ur. w Będominie, wsi kaszubskiej); w tej formie wyraz tworzy rym dokładny z „mamy”. e ol on (–) — pierwszy konsul Republiki Francuskiej –, następnie ¹⁰ on cesarz Francuzów (jako Napoleon I) w l. – i w  r. (podczas tzw. Stu Dni Napoleona); wybitny dowódca wojskowy i strateg, reformator państwa i europejskiego systemu prawnego (Kodeks Napoleona); swoją pozycję w rewolucyjnej Francji zdobył dzięki pomyślnemu przeprowadzeniu akcji militarnych takich jak zdobycie Tulonu (), stłumienie rojalistycznej rewolty w Paryżu (), kampania włoska (–) oraz kampania w Egipcie (); pod jego zwierzchnictwem zostały utworzone przez gen. Jana Henryka Dąbrowskiego Legiony Polskie we Włoszech. W okresie rozbiorów Polacy wiązali wielkie nadzieje z postacią Napoleona; stał się on uosobieniem silnego wodza, w sposób zdecydowany realizującego swoją wizję polit., kierującego się ideami demokratycznymi i sprzyjającemu narodom dążącym do niepodległości; był wcieleniem ideału jednostki zmieniającej bieg historii i porządek świata (idea napoleońska); przeceniano często zaangażowanie . władcy w sprawy polskie ( w związku z utworzeniem Księstwa Warszawskiego w  r.); postawa wiążąca rachuby polityczne z przywódczą rolą Napoleona Bonaparte (a później członkami jego rodziny, księciem Reichstadtu i Napoleonem III) zyskała miano on z . Pieśń Legionów Polskich we Włoszech  Niemiec, Moskal nie osiędzie,¹¹ Gdy jąwszy pałasza, Hasłem wszystkich zgoda będzie¹² I ojczyzna nasza. Marsz, marsz… itd. Polska, Wróg, Niemiec, Rosjanin Już tam ociec¹³ do swej Basi Mówi zapłakany: «Słuchaj jeno¹⁴, pono¹⁵ nasi Biją w tarabany¹⁶». Marsz, marsz… itd. Powstanie, Niewola, Przywódca, Historia Na to wszystkich jedne głosy: «Dosyć tej niewoli Mamy racławickie kosy¹⁷, Kościuszkę¹⁸ Bóg pozwoli.» Marsz, marsz… itd. ¹¹ ie iec osk l nie osi ie — tekst Mazurka Dąbrowskiego, funkcjonując jako piosenka żołnierska, miał wiele odmian; jedna z nich, opublikowana w źródle, na którym oparta została niniejsza edycja (Franciszek Barański, eszcze Polsk nie zgin ł , Lwów []) w początkowych strofach identyczna z pierwowzorem, w czwartej strofie wprowadza następujące zmiany: „Moskal Polski nie posiędzie,/ Dobywszy pałasza,/ Hasłem wszystkich wolność będzie/ I Ojczyzna nasza”; następnie po piątej, niezmienionej w stosunku do pierwowzoru następują nieznane w oryginale stro oraz odmiany reenu: „Już to ziomek pilnie słucha,/ Czy armata ryczy;/ Walecznego pełny ducha/ Każdy moment liczy./ Marsz, marsz Dąbrowski/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Przyłączyć się rada,/ Jęcząca gromada./ Czy Polacy, czy Sarmaci/ Będziem imię nosić,/ Byle w gronie dawnych braci/ Miłą wolność głosić./ Marsz, marsz Dąbrowski/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Naród na cię czeka/ Przyjdź z prawem człowieka./ Choć sąsiady nas zniszczyły/ I broń nam zabrały,/ Sparty murem piersi były/ I te nam zostały./ Marsz marsz Dąbrowski,/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Każdy z nas chęć czuje,/ Wodza nie brakuje./ Dzielność wolnego oręża / Starzec opowiada,/ Aby szukać tego męża,/ Młody na koń wsiada./ Marsz, marsz Dąbrowski,/ Z ziemi włoskiej do polskiej,/ Wolność, dawne hasło,/ Jeszcze nie zagasło”. W wersji tej podkreślone są szczególnie wyraźnie przyświecające powstaniu legionów demokratyczne idee: wolności i praw człowieka. ¹²g wsz ł sz h słe wsz s kich zgo ie — dziś zdanie to jest niepoprawne gramatycznie, ponieważ imiesłów przysłówkowy („jąwszy”) powinien odnosić się do tego samego podmiotu („zgoda”), do którego odnosi się w najbliższym zdaniu czasownik („będzie”); w czasach, w których powstał tekst pieśni reguły te nie były ani tak rygorystycznie określone, ani przestrzegane. ¹³ociec — dziś popr.: ojciec. ¹⁴ eno (daw.) — tylko. ¹⁵ ono (daw.) — ponoć, podobno. ¹⁶ n — duży, podłużny bęben używany w kapelach janczarskich, a także w daw. wojsku polskim; w czasie bitwy bębny te służyły do wydawania komend. ¹⁷ cł wickie kos — jest to odwołanie do zwycięskiej bitwy insurekcji kościuszkowskiej stoczonej pod Racławicami  kwietnia , w której wzięły udział chłopskie oddziały kosynierów (uzbrojonych w kosy postawione na sztorc; stąd nazwa); jednym z kosynierów był Wojciech Bartosz (ok. –), który wykazał się wielką odwagą w walce i zdobył działo rosyjskie gasząc lont czapką, za co otrzymał rangę chorążego oraz nazwisko Głowacki; wzmianka ta przypomina jednocześnie o demokratycznych ideałach przyświecających zarówno insurekcji, jak legionom polskim. e sz (–) — generał wojsk pol. i amer.; absolwent Korpusu Kadetów Szko¹⁸ ości szko ły Rycerskiej (; uzyskał stopień kapitana i kwalifikacje inżyniera fortyfikatora), uczestnik wojny o niepodległość USA (od  r.; zaprojektował fort West Point), Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej podczas antyrosyjskiej insurekcji  r., zw. kościuszkowską; ranny w bitwie pod Maciejowicami dostał się do niewoli; w  r. opuściwszy więzienie w twierdzy pietropawłowskiej w Petersburgu, na krótko udał się do Ameryki. Kiedy tworzono Legiony Polskie we Włoszech, Kościuszko był z powrotem w Europie; Wybicki korespondował z nim i mógł liczyć na wsparcie dla legionów ze strony owianego legendą wodza. Pieśń Legionów Polskich we Włoszech  Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać. Jeśli utwór opatrzony jest dodatkowymi materiałami (przypisy, motywy literackie etc.), które podlegają prawu autorskiemu, to te dodatkowe materiały udostępnione są na licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa – Na Tych Samych Warunkach . PL. Źródło: Tekst opracowany na podstawie: F. Barański, Jeszcze Polska nie zginęła: pieśni patriotyczne i narodowe, Część I, Muzyka, Lwów ok.  Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury ( Reprodukcja cyowa wykonana przez Bibliotekę Śląską z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BŚ. Opracowanie redakcyjne i przypisy: Marta Niedziałkowska, Aleksandra Sekuła. Pieśń Legionów Polskich we Włoszech  tekst: JĂłzef Wybicki - SĹ‚owa: Jeszcze Polska nie umarĹ‚a, kiedy my ĹĽyjemy. Co nam obca moc wydarĹ‚a, szablÄ… odbijemy. Marsz, marsz, DÄ…browski do Polski z ziemi wĹ‚oski za Twoim przewodem zĹ‚Ä…czem siÄ™ z narodem. Jak Czarniecki do Poznania wracaĹ‚ siÄ™ przez morze dla ojczyzny ratowania po szwedzkim rozbiorze. Marsz, marsz, DÄ…browski… Przejdziem WisĹ‚Ä™ przejdziem WartÄ™ bÄ™dziem Polakami daĹ‚ nam przykĹ‚ad Bonaparte jak zwyciężać mamy. Marsz, marsz, DÄ…browski… Niemiec, Moskal nie osiÄ™dzie, gdy jÄ…wszy paĹ‚asza, hasĹ‚em wszystkich zgoda bÄ™dzie i ojczyzna nasza. Marsz, marsz, DÄ…browski… JuĹĽ tam ojciec do swej Basi mĂłwi zapĹ‚akany: „sĹ‚uchaj jeno, pono nasi bijÄ… w tarabany”. Marsz, marsz, DÄ…browski… Na to wszystkich jedne gĹ‚osy: „Dosyć tej niewoli mamy RacĹ‚awickie Kosy, KoĹ›ciuszkÄ™, BĂłg pozwoli”. „Pieśń Legionów” składa się z kilku zwrotek i wyrazistego refrenowego powtórzenia „Jeszcze Polska nie zginęła,/póki my żyjemy..”. Podmiotem utworu jest zbiorowość, niejako cały polski naród. Tekst operuje bardzo prostym, zrozumiałym językiem. Na poziomie stylistycznym uwagę zwracają wyraziste porównania, np. „Jak Czarniecki do Poznania (…)”. Dominują zdania deklaratywne odnoszące się do czasu przyszłego, w ostatniej strofie zaś pojawia się czas teraźniejszy jako znak bliskiej realizacji polskiego marzenia o wolności. Ważniejsze symbole utworu to: szabla, tarabany, wojskowy marsz, racławickie kosy, które stanowią typową symbolikę batalistyczną, a ponadto są wyrazistym odwołaniem do tradycji polskich walk narodowowyzwoleńczych. Nastrój tekstu jest podniosły, radosny i optymistyczny.